Daarnaast is het ook belangrijk dat er bewust wordt gekozen voor de vis die je gebruikt. 90% van de grote vispopulaties zijn in de afgelopen 50 jaar uitgeroeid door de commerciële visserij, dus je moet echt nadenken over waar je je vis vandaan haalt. De vangstmethode van ansjovis bijvoorbeeld is een hele “schone methode”, omdat ansjovis in scholen in de bovenste lagen van de waterkolom zwemt en het vistuig normaliter niet in aanraking komt met de zeebodem. Samen met MSC (dat blauw labeltje dat je vaak onderaan je visverpakking vindt) ontwikkelde ik dit volledig seagan receptje met ansjovis, dat ook nog eens wild, traceerbaar en duurzaam is. Het blauwe keurmerk staat alleen op wild gevangen vis, schaal- en schelpdieren van visserijen die gecertificeerd zijn volgens de MSC Standaard, een wetenschappelijk onderbouwde maatstaf voor duurzame visserij. Visserijen kunnen alleen MSC gecertificeerd zijn als ze zich aan drie principes houden: – Duurzame visbestanden: er vindt geen overbevissing plaats, er blijft genoeg vis in de zee achter om het bestand op een gezond peil te houden. – Het zeeleven in bredere zin zoals zeezoogdieren, vogels en koralen: de visserij mag daarop geen significante impact hebben. – Goed beheer: duidelijke regels en de naleving ervan. Bovendien is er gedegen wetenschappelijke kennis die ten grondslag ligt aan dat beheer. De vis die dat label heeft, is niet overbevist wat dus wil zeggen dat de visvangst weinig negatieve effecten heeft op het leven in zee en dat de visserij goed wordt beheerd. MSC werkt daarvoor samen met wetenschappers, rederijen, vis- schaal- en schelpdierproducenten en andere partners in de visketen. Ik koos voor ansjovis omdat het die lekkere zoute smaak geeft die ik graag heb in een pesto. Als ik je niet zou zeggen dat er vis inzit, zou je het niet direct doorhebben. Wat dus pérfect is voor een seagan levenswijze!